شعر : حافظ
آهنگ : قدیمی
تاب بنفشه می دهد طره مشک سای تو
پرده غنچه می درد خنده ی دل گشای تو
ای گل خوش نسیــم من بلبل خویـش را مسوز
کز سر صــدق می کند شب همه شب دعای تو
من که ملول گشتمی از نفس فرشتگان
قال و مقال آدمی می کشم از برای تو
دولت عشق بین که چون از سر فخر و افتخار
گوشـه ی تاج سلطنـــت می شکنــد گدای تو
خرقه زهد و جام می گر چه نه در خور هم اند
این همــه نقش مـی زنم از جهــت رضــای تو
شور شراب عشق تو آن نفسم رود ز سر
کین سر پر هوس شود خاک در سرای تو
شاه نشین چشم من تکیه گه خیال توست
جای دعاست شاه من بی تو مبــاد جای تو
خوش چمنی است عارضت خاصه که در بهار حسن
حافــظ خـوش کــلام شــــد مــرغ سخــن ســرای تو
شعر : حافظ
آهنگ : قدیمی
دستگاه ماهور
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
دیدگاه شما در باره این ترانه