علی ای همای رحمت - ایرج - دانلود
علی ای همای رحمت - هایده-دانلود
شعر : شهریار
علی ای همای رحمـت تو چه آیتی خدارا
که به ماسوا فکنــــدی همه سایه هما را
دل اگر خدا شناسی همه در رخ علی بین
به علی شناختم من به خدا قسم خدا را
به خـدا که در دو عالـــم اثر از فنــا نماند
چو علی گرفته باشد سر چشمه بقا را
مگر ای سحاب رحمت تو بباری ارنه دوزخ
به شرار قهــر ســوزد همه جان ما سوا را
برو ای گــدای مسکین در خانه علی زن
که نگیــن پادشاهــی دهد از کرم گدا را
به جز از علی که گوید به پسر که قاتل من
چو اسیــر توست اکنـون به اسیر کن مدارا
به جز از علی که آرد پسری ابوالعجائب
که علــم کند به عالـم شهـدای کربلا را
چو بـه دوشت عهــد بنـدد زمیــان پاکبازان
چو علی که می تواند که به سر برد وفا را
نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت
متحیـــرم چــه نامــم شــه ملـک لا فتــی را
به دو چشم خون فشانم هله ای نسیم رحمت
که زکــوی او غبــاری بــه مــن آر توتیـا را
به امیــد آنکه شاید برسد به خاک پایش
چه پیام ها سپردم همه سوز دل صبا را
چو تویی قضای گردان به دعای مستمندان
کــه زجــان مــا بگــردان ره آفــــت قضــــا را
چه زنم چو نای هر دم ز نوای شوق او دم
که لســان غیب خوش تر بنـوازد این نوا را
همه شب دراین امیدم که نسیم صبحگاهی
بــه پیـــــــام آشنــایـــــی بنــــــوازد آشنـــا را
زنــــوای مـــرغ یـا حـــق بشنـــــو کــه در دل شب
غم دل به دوست گفتن چه خوش است شهریارا
که به ماسوا فکنــــدی همه سایه هما را
دل اگر خدا شناسی همه در رخ علی بین
به علی شناختم من به خدا قسم خدا را
به خـدا که در دو عالـــم اثر از فنــا نماند
چو علی گرفته باشد سر چشمه بقا را
مگر ای سحاب رحمت تو بباری ارنه دوزخ
به شرار قهــر ســوزد همه جان ما سوا را
برو ای گــدای مسکین در خانه علی زن
که نگیــن پادشاهــی دهد از کرم گدا را
به جز از علی که گوید به پسر که قاتل من
چو اسیــر توست اکنـون به اسیر کن مدارا
به جز از علی که آرد پسری ابوالعجائب
که علــم کند به عالـم شهـدای کربلا را
چو بـه دوشت عهــد بنـدد زمیــان پاکبازان
چو علی که می تواند که به سر برد وفا را
نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت
متحیـــرم چــه نامــم شــه ملـک لا فتــی را
به دو چشم خون فشانم هله ای نسیم رحمت
که زکــوی او غبــاری بــه مــن آر توتیـا را
به امیــد آنکه شاید برسد به خاک پایش
چه پیام ها سپردم همه سوز دل صبا را
چو تویی قضای گردان به دعای مستمندان
کــه زجــان مــا بگــردان ره آفــــت قضــــا را
چه زنم چو نای هر دم ز نوای شوق او دم
که لســان غیب خوش تر بنـوازد این نوا را
همه شب دراین امیدم که نسیم صبحگاهی
بــه پیـــــــام آشنــایـــــی بنــــــوازد آشنـــا را
زنــــوای مـــرغ یـا حـــق بشنـــــو کــه در دل شب
غم دل به دوست گفتن چه خوش است شهریارا
شعر : شهریار
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
دیدگاه شما در باره این ترانه