شعر ترانه : رهی معیری
آهنگ: بدیع زاده
دستگاه همایون
بدیع زاده
شد خزان گلشن آشنایــــــــــی بازهم آتــش به جان زد جدایــی
عمر من ای گل طی شد بهر تو وز تو ندیــدم بدعهدی و بیوفایی
باتو وفا کردم تا به تنم جان بــود عشق و وفاداری باتوچه داردسود
آفــت خرمن مهـــر و وفایـــــی نــوگل گلشـــن جــــور و جفـــایی
از دل سنگت آه
دلم از غمت خونین است روش بختـــــــم اینست
از جام غـــــم مستـــــــم دشمن می پرستــــم
تـــا هستــــــــــم
تو مست از میــــــــــل چمــــــــــن چون گل خندان از مستی برگریه من
با دگران در گلشن نوشـــــی مـــی من زفراغـــــت نالـــــــه کنــــم تاکـی
تو ومی چون لاله چشیــــــدن هــا من وگل چــــون جامــه دریــــدن ها
زرقیبان خواری دیدن ها
دلــم از غـــــــم خــون کـــردی چــــه بگـــــویم چـــــون کـــــردی
دردم افـــزون کـــــردی
بـــرو ای از مهـــرو وفــــا عاری بـــــــرو ای عـــاری ز وفـــاداری
که شکستی چون زلفت عهد مرا
دریغ و درداز عمرم که دروفایت شدطی ستم به یاران تا چندجفابه عاشق تاکــــی
نمیکنـــی ای گــل یکـــــدم یـــــــــادم که همچــو اشــک از چشمــــت افتـــادم
آه کــــــه ای بـــــی تـــو بود از غــــم خـــــون دل مـــــن
آه از دل تــــو
گرچــــه زمحنــــت خوارم کـــردی با غــــم و حسـرت یارم کــــردی
مهــــر تــــو دارم باز
بکن ای گل با من هرچـه توانـی نــاز کــــز عشقــت می ســـوزم بــاز
شعر ترانه : رهی معیری
آهنگ: بدیع زاده
دستگاه همایون
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
دیدگاه شما در باره این ترانه